MIJN CONGO
Contactpersoon: Bart Demyttenaere.
vzw MIJN CONGO is ontstaan na verschillende reizen die schrijver Bart Demyttenaere in 2017 ondernam naar het woelige Oosten van het land waar hij geboren is en jarenlang lesgaf.
De vzw zet zich in voor een tiental concrete en laagdrempelige projecten in o.a. Lubumbashi, Kalemie, Goma, Bukavu, Bunia en Kisangani.
De opbrengst van Artikel 27 gaat integraal naar l’Institut Maendeleo, een secundaire school ten zuiden van de stad Bukavu. De school wordt geleid door de gedreven, charismatische Congolese zuster Rosaline en haar dynamisch leerkrachtenteam.
Na de revolutie die dictator Mobutu verjoeg en Kabila senior aan de macht bracht, viel het Oosten van Congo ten prooi aan systematische plunderingen en gewelddaden door rebellengroepen en strijdende partijen. Ook de school van zuster Rosaline werd niet gespaard. Ondanks de grote politieke onrust en het geweld dat momenteel weer hoogtij viert, laten de leerkrachten van deze school de moed niet hangen.
‘Als de overheid niets doet, moeten wij het doen’, is het motto van de school.
Naast computerbenodigdheden en logistieke steun voor de aanschaf en installatie van zonnepanelen, is zuster Rosaline op zoek naar Franstalige romans om haar jongeren een brede kijk op de wereld te kunnen bieden.
FAJAR BARU in Indonesië.
Contactpersoon: Ward Ceyssens.
​
Fajar Baru is Indonesisch en betekent: een nieuwe dageraad.
Dat verwoordt precies wat de zusters in Cimanggis bij Jakarta beogen. Ze werken aan een nieuwe toekomst, een nieuwe thuis voor kinderen.
De kinderen die in het klooster van Cimanggis opgevangen worden, zijn weeskinderen of kinderen uit arme gezinnen. Ze verblijven bij de zusters, maar gaan enkele keren per jaar terug naar huis om de band met hun familie niet te verliezen.
In steden als Jakarta wonen enorm veel straatarme gezinnen. Indonesische steden hebben immers een grote aantrekkingskracht op families uit het platteland die niet meer weten van welk hout pijlen maken. In hun dorp komen ze om diverse redenen niet meer aan de bak: ze hebben te weinig grond om van te leven, ze hebben hun werk verloren of fabrieken hebben hun stukje landbouwgrond opgekocht. De families druipen dan af richting stad. De grootstad biedt voor de meesten echter geen uitweg. Ze vinden er geen nieuwe job, geen huis en komen van de regen in de drop. Wanhopig vertrouwen sommigen hun kinderen toe aan de zusters van Cimanggis in de verwachting dat deze hen een goede toekomst kunnen bieden.
Fajar Baru vzw ondersteunde, vanaf de start in 2012, de aankoop van enkele huizen in de buurt om zo de zusters in het te klein geworden klooster te ontlasten.
Voor de lopende kosten van voeding, kleding en schoolgeld, zorgen Indonesische verenigingen, bedrijven, parochies enz. Een mooi gegeven.
De zusters hebben nog zoveel plannen, zoveel dromen…
Zo willen ze een aangrenzend huis aankopen voor alleenstaande, arme senioren. Er zal een actieve wisselwerking ontstaan tussen enerzijds de kinderen en anderzijds de oudere generatie.
Fajar Baru denkt erover na om, naast materiële hulp, ook ondersteuning te bieden op het gebied van opvoeding en onderwijs. Het is een doelstelling waar ze samen met de zusters aan zullen werken in de toekomst.
