De tekeningen, die Tjen Heyligen met zijn scherpe potloodpunt op papier tovert, zijn een vraag aan de kijker om het gebruikelijke denkkader even te verlaten. Ze nemen je mee in de wereld van de filosoof, de dichter, de kijker, de ziener. Ze zetten je aan om de werkelijkheid te zien met de zoveel scherpere blik, die de mens achter de werken kenmerkt. 

De kunstwerken van Tjen Heyligen zijn onlosmakelijk verbonden met de mens achter het werk. Net zoals hij de wereld ziet, met stille verbazing, verbijstering soms, zijn zijn tekeningen observaties, altijd weer uitnodigend om verder te kijken, om te fantaseren, om de magie te ontdekken. Net zoals een gesprek met Tjen altijd weer een uitdaging is om met een andere bril naar de werkelijkheid te kijken. Het leven wordt gevat in een dagboek van tekeningen, schijnbaar snel op notapapiertjes gezet, maar altijd geïnspireerd door wat er rondom hem gebeurt. Tjen is de eeuwige observator die de gave heeft meer te zien dan de gewone kijker.  Zo is hij op zijn eigen manier een migrant. Gestrand in een wereld, waarvan hij enerzijds deel uitmaakt, maar die hij anderzijds observeert met het verlangen en het (on)begrip van de buitenstaander. Nerveus, levend, bruisend, maar tegelijk ook dromerig en in stilte bevangen. Precies zo reist Tjen ook van het rustige platteland, waar hij dagen in alle stilte kan werken, naar de altijd bewegende stad, waar hij met hetzelfde enthousiasme en observatievermogen naar de wereld rondom hem kijkt. Zijn tekeningen zijn sprookjes, doordrongen van de filosofie van een dichter die met beide voeten en op een heel eigen wijze in zijn tijd leeft. 

 

Tekst: Gerlinde Gilissen.