Voor de werken van deze tentoonstelling ben ik vertrokken van een "vel" geitenleer met een eerder decoratieve en romantische print, van waaruit ik volgende metaforen - zoals ze in sprookjes willen spreken - heb uitgesneden:

- Het personage Sneeuwwitje - rein met een huid zo wit als sneeuw, krachtig met haar zo zwart als ebbenhout en scheppend met lippen zo rood als bloed.

- De zwarte vogel als dier - de boodschapper van het donkere en de belichamer van de schaduwzijde van de psyche.

- De unicorn als mythisch wezen ontstaan uit de verbeelding - het wilde, haast ongrijpbare wezen dat enkel getemd kan worden door zijn hoorn in een maagdelijke schoot te leggen.

- De spiegel als voorwerp - het kosmische geweten, de weerspiegeling van de werkelijkheid, de reflectie van de toestand van het bewustzijn.

 

Door deze beelden uit te snijden en afzonderlijk te framen en hier tegenover ook meteen counterframes te plaatsen, brengen deze elk op hun beurt weer andere of meer genuanceerde associaties met zich mee. Licht, donker, licht in donker en donker in licht. Vanuit de eigen belevingswereld kan de toeschouwer deze beelden een plaats geven.

 

Herinneringen aan een mooie toekomst... hierin zitten zowel het verleden, het heden en de toekomst. Alsook een verwijzing naar het leven van elkeen zoals het ooit is gedroomd, tot hiertoe is beleefd en verlangens voor wat nog komen zal, met verhaallijnen net zoals in sprookjes. Deze belevenissen en leringen van de ziel worden herinnerd of meegedragen in de vorm van onze eigen kaders die - soms geheel of deels - een gans leven bijblijven, andere zullen onderweg met de tijd vervagen.

 

Hieraan wordt gestalte gegeven in mijn werk door fragmenten van de restanten in het vel leer van de gesneden metaforen uit sprookjes te gebruiken als stukken van kaders die verwijzen naar de eigen kaders die ieder met zich meedraagt.

 

 

Bijkomende info