Gluren door de boekenmuur
Gluren door de boekenmuur
Er was eens ...
ART 27 vzw is gebaseerd op het 27ste artikel uit de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, dat stelt:
"Iedereen heeft het recht om vrij deel te nemen aan het culturele leven van een gemeenschap, te genieten van kunst en de inzichten van de wetenschap".
In 2015 was het thema van de kunstexpositie Artikel 27: ‘Er was eens. Herinneringen aan een hoopvolle toekomst.’
Hedendaagse kunstenaars werden uitgedaagd zich te laten inspireren door verhalen en boeken. Hun werken inspireerden de gidsen doorheen de tentoonstelling om beeldende kunst en literatuur op een boeiende wijze te combineren.
Over Reinaert de vos
Hofdag in het dierenrijk; bijna alle dieren klagen bij koning Nobel over de streken die Reinaert de vos hun heeft geleverd. Maar hoe krijg je een listige vos zover dat hij zich vrijwillig aan een gerechtelijke procedure onderwerpt? Bruun de beer en Tibeert de kater, die er achtereenvolgens opuit worden gestuurd om de vos te dagvaarden, ondervinden aan den lijve dat dat niet eenvoudig is. Nadat beide meer dood dan levend aan het hof zijn teruggekeerd, slaagt Grimbeert de das er ten slotte in Reinaert mee te krijgen naar het hof. Daar wordt hij in staat van beschuldiging gesteld en ter dood veroordeeld. Zijn aartsvijanden Bruun, Tibeert en Isengrijn de wolf vertrekken om de galg in orde te maken. Onderwijl weet Reinaert koning Nobel met een prachtig leugenverhaal wijs te maken dat juist deze drie dieren gestraft moeten worden, en dat hijzelf onschuldig is. Als hij dan ook nog terloops een schat ter sprake brengt, is de koning - en vooral de koningin - snel overtuigd: Reinaert wordt vrijgesproken. In de ontknoping van het verhaal maakt Reinaert opnieuw enkele slachtoffers. Koning Nobel en zijn hof blijven verslagen en gedesillusioneerd achter..
Kunstenaar: BEAST of JEANS
Daedalus en Icarus
Toen stegen ze allebei op, de lucht in, Daedalus voorop. Telkens keek hij om om te zien of Icarus hem wel trouw volgde en zijn vleugels goed en snel genoeg op en neer bewoog. Dat ging zo goed dat Daedalus op een gegeven moment niet meer zo vaak hoefde om te kijken. Vele eilanden waren ze al voorbijgevlogen en in de verte doemde de kust van het vaderland voor hun ogen op.
Toen vond Icarus dat het vliegen zo goed ging dat hij zijn vader best even kon verlaten en een eindje hoger de lucht in kon gaan. Dat deed hij zonder zijn vader te waarschuwen. Maar toen gebeurde wat Daedalus al voorspeld had: zo dicht bij de zon smolt de was van Icarus' vleugels en de arme jongen, die wanhopig zijn armen op en neer bewoog en luidkeels om zijn vader riep, stortte neer in de diepe zee en verdronk. Maar Daedalus was te ver om het geschreeuw te horen en toen hij nietsvermoedend weer een keer omkeek en achter zich Icarus niet meer zag, sloeg hem de schrik om het hart en begon hij te roepen: "Icarus Icarus!"
Kunstenaar: Babette Degraeve
Narciscus
En op een dag, toen hij weer in het bos rende en op de rotsen klom en door de varens waadde, en op het mos lag, toen kreeg hij dorst en hij ging naar de bron om water te drinken. Hij ging knielen in het gras, en hij wilde water opscheppen. En toen... Wat ziet 'ie daar? Wat een beeldschone jongen! Ah! Die krulletjes, die gouden krulletjes, die ogen als... als... als sterren stralend, die mooie wenkbrauwen, die roze wangen, die fijne neus, die lippen; het zijn net jonge kersen! Oh, en die fijne kin, die mooi gevormde kin! Hij is goud en goudbruin en zo mooi en sierlijk en zo gespierd! Narcissus keek en keek en hij kon er geen genoeg van krijgen. En zijn hart begon te bonzen tot in zijn keel. En hij kreeg het warm, en hij kreeg het heet, en hij kreeg rillingen. Dan had 'ie het koud, dan weer heet. Narcissus was verliefd. En zo bleef 'ie daar staren en kijken en voelen. Zoiets heeft 'ie nog nooit in zijn leven gevoeld. En zo bleef 'ie daar heel de dag. Toen - het begon bijna te schemeren - dacht 'ie: ik zal die prachtige jongen een kus geven. En hij boog voorover en hij wilde zijn lippen drukken op het water... En hij verloor zijn evenwicht! En plons! Hij viel in het water en verdronk!
Kunstenaar: Marcel Witte
Alles moet weg, Tom Lanoye.
Tony Hanssen geeft de brui aan zijn kwakkelende studie in de rechten. Volgens hem wordt de wereld niet beheerst door academische kennis maar door commercieel talent. Met een gammele bestelwagen vertrekt hij op een tocht door het Vlaamse land omdat hij denkt een begenadigd verkoper te zijn. Zijn hilarische odyssee zal hem het tegendeel bewijzen.
Onderweg ontmoet hij zijn perfecte tegenpool. Andreeke Met De Harley-Davidson, een volkse, vrijgevochten kruimeldief. Ze sluiten vriendschap en worden partners in crime. Maar hun wraaktocht tegen de banken verloopt niet volgens plan.
Kunstenaar: Roosje Chini
De geverfde vogel, Jerzy Kosinski.
De geverfde vogel, de wereldberoemde roman van Jerzy Kosinski (1933-1991), vertelt het levensverhaal van een joods jongetje in Oost-Europa tijdens de Tweede Wereldoorlog. Bij het losbreken van de strijd wordt het kind door zijn ouders uit veiligheidsoverwegingen naar het platteland gestuurd.
Toch zijn het niet in de eerste plaats de oorlogsgruwelen die deze roman zo indrukwekkend maakt, maar de intense beleving van een kind dat eenzaam wandelt door de ineenstortende wereld om hem heen.
Kunstenaar: Herwig Nulens
Kunstenaar: Yolande Duchateau
Sprookjes
Sprookjes zijn vertellingen of verhalen die hun oorsprong vinden in het verleden en die vaak een lering van de ziel beogen. Om ze kracht bij te zetten, wordt er veelvuldig gebruik gemaakt van metaforen als beeldspraak. Deze beelden zijn een vorm van kaders die associaties oproepen en een bepaalde stemming weerspiegelen. Vaak zijn deze associaties gebaseerd op veralgemenisering of op vooroordelen, soms zijn ze tijdsgebonden en ze kunnen cultureel verschillen. Hoe wordt deze oude beeldspraak van sprookjes heden beleefd?
Voor de werken van deze tentoonstelling is de kunstenaar vertrokken van een "vel" geitenleer met een eerder decoratieve en romantische print, van waaruit ik volgende metaforen - zoals ze in sprookjes willen spreken - heb uitgesneden:
- Het personage Sneeuwwitje - rein met een huid zo wit als sneeuw, krachtig met haar zo zwart als ebbenhout en scheppend met lippen zo rood als bloed.
- De zwarte vogel als dier - de boodschapper van het donkere en de belichamer van de schaduwzijde van de psyche.
- De unicorn als mythisch wezen ontstaan uit de verbeelding - het wilde, haast ongrijpbare wezen dat enkel getemd kan worden door zijn hoorn in een maagdelijke schoot te leggen.
- De spiegel als voorwerp - het kosmische geweten, de weerspiegeling van de werkelijkheid, de reflectie van de toestand van het bewustzijn.
Herinneringen aan een mooie toekomst... hierin zitten zowel het verleden, het heden en de toekomst. Alsook een verwijzing naar het leven van elkeen zoals het ooit is gedroomd, tot hiertoe is beleefd en verlangens voor wat nog komen zal, met verhaallijnen net zoals in sprookjes. Deze belevenissen en leringen van de ziel worden herinnerd of meegedragen in de vorm van onze eigen kaders die - soms geheel of deels - een gans leven bijblijven, andere zullen onderweg met de tijd vervagen.
Tijdens een performance op de slotdag van de tentoonstellinge, prachten kinderen van Lindeman deze kunstwerken tot leven.
Meer hierover ?
