ontmoeten ww. ‘tegenkomen, treffen’
Mnl. entmuten, untmuten ‘tegenkomen’ [1240; Bern.], westelijk meestal ontmoeten in een forest darsi ontmoeten enen coleman disi groten ‘een bos, alwaar ze een kolenbrander ontmoetten, die ze groetten’ [1260-80; VMNW].
Afleiding met het voorvoegsel → ont-, dat hier het begin van een handeling benadrukt, van mnl. moeten ‘ontmoeten, tegenkomen’, zoals in Hoe die bruut nu moet den brudegom ‘hoe de bruid nu de bruidegom ontmoet’ [ca. 1350; MNW]. Dit was vooral een (noord)oostelijk woord; in het westelijk Middelnederlands luidde het meestal ghemoeten, zoals in Daer ghemoeti an de vaert. Jnglen vele met haren scaren ‘toen ontmoette hij onderweg vele engelenscharen’ [1285; VMNW]. Beide werkwoorden zijn verouderd, maar zie nog → tegemoet.
Mnd. entmoten. Zonder voorvoegsel: os. mōtian (mnd. moten); ofri. mēta (nfri. moetsje); oe. mētan (ne. meet); on. mœta (nzw. möta); alle ‘ontmoeten’, < pgm. *mōtjan-. Daarnaast got. gamōtjan ‘id.’. Hierbij horen ook de zelfstandige naamwoorden: mnl. moet; os. mōt; ohd. muoz; on. mót; alle ‘ontmoeting’ (nzw. emot (vz.) ‘tegen’: mot (vz.) ‘tegen, naar’).
Misschien verwant met: Armeens matčim ‘naderen’; Hittitisch mazzi ‘hij nadert’; < pie. *meh2/3d- (voor het Germaans), *mHd- (IEW 746). Verwantschap met → moeten is onwrsch., evenals met → meten < pie. *med-.

1) Aanboren  2) Aangaan  3) Aantreden  4) Aantreffen  5) Bejegenen

6) Betreffen  7) Gemoeten  8) Kennismaken  9) Moeten  10) Ondervinden

11) Rencontreren  12) Samenkomen  13) Samentreffen

14) Tegenkomen  15) Trapperen  16) Treffen  17) Vinden