"Beary Tales” vertrekt van de dagelijkse realiteit, met aandacht voor zowel het individu, de groep als de wijde wereld. Taaleducatie via kunst heeft de mogelijkheid om dagelijkse ervaringen te verbinden met een breder perspectief.
Een gezonde domein-overschrijdende benadering en groepsgericht timemanagement zijn hierbij sleutelwoorden.
​
Met andere woorden:
kunst kan leerkrachten helpen om op een spontane manier diverse leerinhouden te koppelen en tegelijkertijd de actuele ervaringen van kinderen binnen te brengen. De methodiek van Het Berenhuis biedt tools aan die leerkrachten helpen in te spelen op de actualiteit zonder tijd te “verliezen’.
​
Met de T van Time-related Tools & Targets :
aangepast & rekening houden met actualiteit en beschikbare tijd
Voorbeeld uit Het Berenhuis.
Leerlingen uit de zesde klas kijken naar een schilderij waarop een ijsbeer staat afgebeeld. Hij beschermt twee kleine ijsberen die zich verstoppen onder zijn vacht. Het ijsblok waarop ze staan is net groot genoeg om de kleine familie staande te houden. Rondom het ijsblok is alles blauw. De leerlingen vertellen over de opwarming van het klimaat en hoe dieren uitsterven. Luna (fictieve naam) vraagt aan de begeleider of ze een smartphone heeft. Ze zoekt een youtube tekenfilmpje op, waarin een ijsbeer te zien is die zijn habitat dreigt te verliezen. We zoeken een wereldkaart op en de leerlingen vertellen waar ijsberen leven. Iemand vraagt zich af of die afgebeelde ijsbeer nu een mannetje of een vrouwtje is. Het lokt discussie uit. De groep roept dat het ongetwijfeld een mama is, want ze zorgt voor haar kleintjes. Lukas (fictieve naam) beweert verontwaardigd dat mannen ook perfect voor kinderen kunnen zorgen. Hij woont immers alleen met zijn vader en die zorgt prima voor hem. Het gesprek schommelt verder via familieverbanden naar familiefeesten en eindigt met een meisje dat vertelt hoe je pannenkoeken kan bakken.
